O yalan dünyada bir yolcu idi, gurbet
katarında, yalınız bir başına. Yüreği fokur fokur kaynayan, kaynadıkça taşan.
Taşanlardan bir yol olup gönüllere varan. Ateşini tüm Anadolu’ya yayan. O böyle
yanmasa, yanıp ta taşmasa nasıl da aşabilirdi Gönül dağını tek başına, nasıl da
ulaşabilir da ölümsüzlük diyarına...
Neşet Ertaş büyük halk ozanı. Sesini
sonsuzluğa duyurmuş, adını zamanın ölümsüzlüğüne kazımış garip bir gurbet kuşu.
Anadolu gibi ezildikçe güçlenmiş, sömürüldükçe daha çok vermiş, sebat etmiş ve
de sevmiş. Ateşi ile yok etmemiş, yeşertmiş; Öfkesi ile köreltmemiş, sevdirmiş;
Geldiği gibi giderken, bizlere paha biçilmez bir zenginlik hediye etmiş. Güle
güle büyük ozan, güle güle güzel insan.
iyiturks
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
iyi ve güzel...