Hayatın demini alamamış yaşamlar bizimkisi. Olgunlaşmamış, bir şeylere erememiş ham bir hayat yaşadığımız. Ben eksenli, kör ve sağır yalnızlıklar dünyasındaki insancıklarız.
Birbirlerimize o kadar yabancılaştık ki birbirimizi görmez ve duymaz olduk. Kendi küçük dünyalarımıza en ufak bir müdahale olduğunda en yabani halimiz ile saldıran vahşiler olduk.
Medeniyet dediğimiz bu ileri yaşam bizleri ilk çağlardaki yalnız, korkak ve yabani olan atalarımıza benzetmeye başladı. Artık saldırganlığımız içgüdüsel olarak gelişen ve bizleri birbirinden uzaklaştırıp mağaralarımıza hapseden bir tepkiye büründü. Tekerleği, ateşi ve yazıyı yeniden keşfetmemiz gerekecek.
Birbirimizi yeniden tanıyıp tanış olmamız gerekecek. Pişip olgunlaşıp hamlara örnek olmamız gerekecek. Sevmeyi, saymayı, hatırı, vefayı öğrenmemiz gerekecek. Yeniden insan olmayı hatırlamamız gerekecek. Susmayı, dinlemeyi, okumayı, anlamamız gerekecek.
Mağaralarımızdan çıkıp köylerde, kasabalarda, şehirlerde yaşamamız gerekecek. Yalnızlığımızın esaretinden kurtulup birlikte yaşamanın medeniyetine ulaşmamız gerekecek.
(Uzun uzun üzerinde çalışıp, sayfalarca yazmak istediğimiz dürtünün kırıntılarını not edip, paylaşmak istedik...)
iyiturks
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
iyi ve güzel...